Scandinavië 2015 Bleik
30 juni 2015 - Bleik, Noorwegen
Als je mij vraagt waarom ik zo graag naar Scandinavië ga en waarom het niet saai wordt dan is hier en nu en deze vakantie precies de reden.
Al rijd je sommige routes ieder jaar, ze blijven onherkenbaar doordat het weer of het dagstip anders zijn.
Ik zit al te stuiteren wat ik morgen alweer mag zien, voordat ik ben gaan slapen.
En dat zijn voor anderen geen spannende dingen, maar ík word gelukkig van bepaalde kleuren, bloemetjes of plantjes en vergezichten. Laat staan dieren, die je zou kunnen zien.
We maken veel kilometers, de omgeving verandert per uur of per bergpass of per fjord.
Als je even niet oplet, kan iets prachtig moois gemist hebben, zo voelt dat. Ik zit veel op mijn mobieltje dit jaar, wil het delen met onze reislog en merk dat onze achterban meegeniet. Dat is erg leuk, nog leuker is dat wij hierdoor eindelijk een up to date reisdagboek hebben dat ik zelfs af kan laten drukken...
Hihi ons fotoboek van de eerste vakantie in 2011 (toen reden we met tent in Johns Astra door Scandinavië) "moet" nog steeds af...
Winwin dus.
En terwijl John nog slaapt, stuiter ik zo weer over het strand. Kijken of ik het schattige kopje van het zeehondje weer ontdek of de otter. Wat een verrassing was dat. Daar hadden we niet meegerekend (de otter ook niet ;)). En toen vannacht de zon supervel door het wolkendek brak, dtond ik net op de keien aan de Noorse Zee en hoorde ik al die camperdeurtjes opengaan omdat iedereen dat even wilde zien. Zo mooi.
De zon ging uiteindelijk niet tot aan zee onder. John heeft tot half drie fotos gemaakt, daarop zagen we dat hij alweer aan het opkomen was.
Geweldig en zo'n bonus dat het niet te bewolkt was. De luchten waren prachtig.
Hier valt trouwens op hoe schoon het strand is. En dan bedoel ik niet troep maar er zijn haast geen schelpen, alleen zeewier en algen met aparte bladeren. En zoals overal veel stenen. Prachtige vormen en kleuren en structuren. Ik hou hier zo van. En van John, die mij al dat moois laat zien en ook zo geniet van alles. Geef hem een zigzagweggetje en hij is gelukkig. Of een stoere bergketen. Of een bosplekje met vuurplaatsje. Dan stuitert hij door het bos om hout te sprokkelen en saampies genieten van verder helemaal niks.
Simply happy.
Al rijd je sommige routes ieder jaar, ze blijven onherkenbaar doordat het weer of het dagstip anders zijn.
Ik zit al te stuiteren wat ik morgen alweer mag zien, voordat ik ben gaan slapen.
En dat zijn voor anderen geen spannende dingen, maar ík word gelukkig van bepaalde kleuren, bloemetjes of plantjes en vergezichten. Laat staan dieren, die je zou kunnen zien.
We maken veel kilometers, de omgeving verandert per uur of per bergpass of per fjord.
Als je even niet oplet, kan iets prachtig moois gemist hebben, zo voelt dat. Ik zit veel op mijn mobieltje dit jaar, wil het delen met onze reislog en merk dat onze achterban meegeniet. Dat is erg leuk, nog leuker is dat wij hierdoor eindelijk een up to date reisdagboek hebben dat ik zelfs af kan laten drukken...
Hihi ons fotoboek van de eerste vakantie in 2011 (toen reden we met tent in Johns Astra door Scandinavië) "moet" nog steeds af...
Winwin dus.
En terwijl John nog slaapt, stuiter ik zo weer over het strand. Kijken of ik het schattige kopje van het zeehondje weer ontdek of de otter. Wat een verrassing was dat. Daar hadden we niet meegerekend (de otter ook niet ;)). En toen vannacht de zon supervel door het wolkendek brak, dtond ik net op de keien aan de Noorse Zee en hoorde ik al die camperdeurtjes opengaan omdat iedereen dat even wilde zien. Zo mooi.
De zon ging uiteindelijk niet tot aan zee onder. John heeft tot half drie fotos gemaakt, daarop zagen we dat hij alweer aan het opkomen was.
Geweldig en zo'n bonus dat het niet te bewolkt was. De luchten waren prachtig.
Hier valt trouwens op hoe schoon het strand is. En dan bedoel ik niet troep maar er zijn haast geen schelpen, alleen zeewier en algen met aparte bladeren. En zoals overal veel stenen. Prachtige vormen en kleuren en structuren. Ik hou hier zo van. En van John, die mij al dat moois laat zien en ook zo geniet van alles. Geef hem een zigzagweggetje en hij is gelukkig. Of een stoere bergketen. Of een bosplekje met vuurplaatsje. Dan stuitert hij door het bos om hout te sprokkelen en saampies genieten van verder helemaal niks.
Simply happy.
